Rozważania na temat modelowania i symulacji odzieży na wirtualnym manekinie adaptującym się

Abstrakt

Prezentowana praca wpisuje się w strategię reorganizacji łańcucha produkcji odzieży związanego z sektorem tekstylnym i odzieżowym. Głównym celem pracy jest rozwinięcie i przedstawienie nowego sposobu projektowania wyrobów odzieżowych celem zredukowania czasu oraz kosztów produkcji wyrobów. Przeanalizowano dwa rynki produkcji odzieży, pierwszy tzw. „prêt-à-porter” związany z masową produkcję odzieży oraz drugi charakteryzujący tzw. „mass customization”, czyli szycie odzieży na miarę. Biorąc pod uwagę wpływ globalizacji, obserwujemy przyspieszenie produkcji odzieży, unikając podrabiania i kopiowania modeli oraz wymuszanie ciągłego odświeżania kolekcji wyrobów odzieżowych w bardzo krótkich okresach czasu. Ponadto cykl produkcyjny towarów czsto odbywa się w znacznych odległościach od biura projektowego, a więc komunikacja oraz przesyłanie danych zapisanych numerycznie z wykorzystaniem łącz internetowych jest dziś obligatoryjna. Analiza sektora odzieżowego pokazuje konieczność ewoluowania w kierunku rzeczywistości wirtualnej 3D korelującego z potrzebami przemysłu inspirowanymi poprzez inicjowane kampanie pomiarów antropometrycznych w różnych krajach. Co więcej metody opracowywania wzorców typów budowy człowieka sugerują pracę z wykorzystaniem manekinów wirtualnych 3D zachowując przy tym morfologię sylwetki ludzkiej celem uniknięcia zwrotów wyrobów nie nadających się do sprzedaży. Ta potrzeba przekształciła pojęcie tabeli wymiarów w projekt posegregowanych morfotypów sylwetek ludzkich. Aby odpowiedzieć podanym kryteriom, metody pracy w sektorze odzieżowym winny ulec zmianie, projektanci winni zaadaptować się do pracy w nowym świecie wirtualnym 3D, poprzez Internet.
Przedstawiamy oryginalny pomysł projektowania odzieży wirtualnej w 3D na manekinie zdolnym adaptować się do nowych zadanych wymiarów. Pierwszy rozdział przedstawia analizę badań naukowych w różnych dziedzinach odpowiadających prezentowanej pracy, tzn. antropometria, biometria oraz sposoby dokonywania pomiarów, zamysł projektowania odzieży wirtualnej ściśle związanej z przymierzaniem odzieży w 3D. Drugi rozdział został poświęcony modelowaniu sylwetki ludzkiej konkretyzując i projektując morfotyp manekina adaptującego się.
Trzeci rozdział przedstawia model odzieży wirtualnej 3D związanej z opisywanym w poprzednim rozdziale manekinem. Proponowany, sparametryzowany model luzów kontroluje sposób układania się odzieży oraz komfortu użytkowego wyrobu. W zamyśle globalnym pracy model ten poprzedza model odzieży. Aplikacja modelu odzieży zorientowanego na proces „mass customization”, pozwoliła na precyzyjne dopasowanie parametrów luzów, wykorzystując technikę przetwarzania obrazów.
Ostatni rozdział przedstawia nasze rozważania dotyczące rozciągania na przykładzie dynamicznego modelu odzieży, z wykorzystaniem nieliniowego modelu tkaniny, którego wartości parametrów obliczone zostały, wykorzystując metodę algorytmów genetycznych zaadaptowaną odpowiednio do procesu identyfikacyjnego.